the secret ความลับที่ไม่ได้ตั้งใจปิด

สวัสดีเพื่อนๆ เด็กดีทุกคนนะคะ ก่อนอื่นทุกคนสามารถเรียกเราว่า " มาเกนต้า "  บอกก่อนว่านิยายเรื่องนี้เป็นการดัดแปลงจากนิยายหลายๆเรื่องที่เราเคยอ่านมา หวังว่าจะพอใช้ได้และถูกใจคนที่ชอบนิยายนะคะ เป็นเรื่องเเรกที่เราเขียน สามารถติชมกันได้เลยนะคะ 

ตัวละครเเต่ละตัวจะแนะนำไปในเรื่องเลยนะคะ เพื่อให้เป็นการเสียเวลา

                                                                                [ 1 ]

     จิ๊บๆ จิ๊บบบๆ 

เสียงนกร้องอยู่รินหน้าต่างห้องฉัน ฉันลืมตาขึ้นค่อยๆกลอกตามองไปรอบห้องก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างมองท้องฟ้าอันสดใส กับอากาศเย็นสบาย กล้าใจกรุงปารีส 

 " ลินา ลินา ตื่นหรือยังลูก " ใช้คะฉันชื่อลินา เด็กสาววัย 17 ปี หน้าตาสดใส ยมยาวสลวยสีดำสนิท ดวงตากลมโตสีนำ้เงิน รับกับใบหน้ารูปไข่ พร้อมลักยิ้มเล็กๆ ทำให้หน้าตาดูน่ารัก ฉันเป็นลูกสาวเจ้าของร้านครัวซองในย้นดังของฝรั่งเศษ จริงๆพ่อของฉันเป็นคนฝรั่งเศษ และแม่ของฉันเป็นคนไทย ท่านทั้งสองได้มาพบกันที่ฝรั่งเศษตอนที่ ท่านเรียนมหาวิทยาลัย จึงไม่แปลกที่ฉันจะพูดไทยได้ แม่ของฉันท่านเสียไปเมื่อฉันอายุ 12 ฉันมีพี่ชายหนึ่งคนแต่ตอนนี้เรียนอยู่ที่ไทย ฉันจึงอยู่กับพ่อเพียง2คนเท่านั้น 

" คะ ตื่นแล้วคะ " ฉันปิดหน้าต่างก่อนจะไปเปิดประตูห้องลแะสงยิ้มหนาวให้พ่อ

" ยังไม่อาบน้ำอีกเดี๋ยวจะขึ้นเครื่องไม่ทันน่ะ " พ่อมองหน้าฉันอย่างดุๆ 

" คะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละคะ '' ฉันเดินเข้ามาในห้อง อาบนำ้และแต่งตัว จากนั้นก็เดินลากกระเป๋าเดินทางลงมาชั้นล้าง

     ฉันกำลังจะไปเรียนต่อที่ประเทศไทย เพราะได้ทุนไปเรียนที่นั้น ดีน่ะที่พี่ชายฉันก็เรียนที่นั้นตั้งแต่ม.ต้นแล้ว ตอนนี้ก็น่าจะใกล้จบม.ปลายแฃ้วแหละ ฉันก็เลยจะย้านไปอยู่กับพี่ชาย

" เสร็จแล้วเหรอ '' พ่อหันมาถาม 

'' คะ ''

'' นี้พาสปอร์ตน่ะ กับบัตรเครดิตเอาไว้ไปกดเงินที่นั้น แล้วนี้ก็เงินติดตัว ไว้ไปแลกที่สนามบินน่ะ '' 

'' ขอบคุณคะ '' ฉันรับของที่พ่อส่งมาให้พร้อมกับกอดพ่ออย่างแน่น 

'' เดินทางดีๆละเราหนะ ''

'' พ่อจะไม่ไปส่งลินาจริงๆเหรอคะ '' ฉันทำหน้าจ๋องมองพ่อตาละห้อย 

'' พ่อก็อยากไปส่งนะ แต่ต้องจัดการร้านให้เสร็จก่อนนะสิ '' พ่อยิ้มให้อีกครั้ง พร้อมกับเอามือลูกหัวฉันเบาๆ 

'' แย่จัง งั้นลินาไปก่อนนะคะ จะคิดถึงพ่อมากๆนะ ดุดูและสุขภาพด้วยนะคะ รักพ่อน้าาาาา ''

'' จ้าๆ เราก็ด้วยละ อย่าดื้อกับพี่เขานะ '' 

'' คะๆ ''

ฉันขึ้นเครื่องตอนเช้ากว่าจะถึงประเทศไทยก็เย็นพอดี อากาศเมืองไทยร้อนมากต่างจากที่ฝรั่งเศษคนละขั่วเลย แต่ก็ดีนะ ได้เจออะไรใหม่ๆ เป็นการเริ่มต้นที่ไม่เลว ฉันเดินออกมาเกือบๆถึงทางออก

'' โอ้ย '' ฉันร้องขึ้นทำเอาสายตาแถวนั้นจับจ้องมาทางฉัน มีผู้ชายน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันวิ่งมาด้วยความเร่งรีบ ชนฉันเข้าอย่างจัง จนฉันและกระเป็าลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพี้น ฉันเงยหน้าขึ้นเห็นรางสูง ผู้ชายตรงหน้า เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีในทุกระเบียบนิ้วเลยก็วาได้ ใบหน้าที่ดูเจ้าเล่ห์ เข้ากับผิวขาวอมชมพู ผมสีนำ้ตาลแดงทำให้หน้าเขายิ่งดูโดดเด่นขึ้นมา 

'' นี้เธอ ! ไปนั้งทำอะไรตรงนั้นหนะ 55555 '' ผู้ชายตรงหน้าหัวเราะออกมาโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย 

'' ก็นายนั้นแหละ ชนฉันจบล้ม ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก ผู้ชายอะไรไร้มารยาท ชิ '' ฉันตะโกนใส่หน้าหมอนั้น ทำเอาเขาอึวไปนิด 

'' อ้าวเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลยแฮะ '' เขาทำตาลอยๆ ทำเป็นไม่รู้เรื่อง เอามือเกาหัวแกรกๆ 

'' นี้นายไม่คิดจะขอโทษสักคำเลยรึไง ผู้ชายประเภทไหนกันเนีย '' ฉันเริ่มโมโหขึ้นมาเรื่อยๆ

'' นี้เธออย่ามากล่าวหากันลอยๆนะ มีหลักฐานหรือไง '' 

'' นี้นายยยยยย '' ฉันโมโหสุดขีด กำลังจะพูดต่อแต่ผู้ชายตรงหน้าก็หันหลังเดินออกไปได้สองสามก้าวแล้ว พร้อมกับยกมือขึ้นบายๆขากด้านหลัง หึยยยย น่าโมโหชะมัดดดดดด

 

---------------------------------------------------------ไว้มาต่อตอนสองนะคะ----------------------------------------------------------------